Μετά την υιοθέτηση του κοινού ευρωπαικού νομίσματος πριν από περισσότερο από δύο δεκαετίες, ένα από τα πρώτα πράγματα που ακρίβυνε σχεδόν αυτόματα ήταν η τιμή του μικρού μπουκαλιού εμφιαλωμένου νερού. Τότε βρέθηκε μέσα σε λίγα 24ωρα να πωλείται προς 50 λεπτά του ευρώ, το μπουκαλάκι των 500 ml. Ήταν μια μορφή πληθωρισμού νομισματικής απληστίας, εκείνης της εποχής που στιγμάτισε για πολλά χρόνια με αρνητικό πρόσημο την ενσωμάτωση του νέου νομίσματος στην ελληνική οικονομία. Εκ τότε η αλήθεια είναι με ελάχιστες εξαιρέσεις, η τιμή του νερού στην μικρή συσκευασία παρέμεινε σχετικά σταθερή, ακόμα και στην περίοδο του τριετούς πληθωρισμού που διανύουμε. Η γενική τιμή πώλησης είναι μέχρι και σήμερα στα περισσότερα σημεία πώλησης 50 λεπτά.
Μετά τις ευρωεκλογές και το αργότερο μέχρις την αρχή της επόμενης χρονιάς, αυτό αλλάζει. Το γνωστό μικρό μπουκαλάκι, χωρίς να ευθύνονται οι εταιρείες παραγωγοί και εμφιάλωσης του νερού, θα επιβαρυνθεί με επιπλέον 10 λεπτά του ευρώ και η τιμή του θα ανέβει στα 60 λεπτά του ευρώ. Ο λόγος δεν είναι άλλος από την εφαρμογή του περίφημου συστήματος επιστροφής εγγυοδοσίας (Deposit Returning System – DRS), μιας ευρωπαϊκής οδηγίας για την ανακύκλωση των συγκεκριμένων συσκευασιών. Το σχετικό νομοσχέδιο υιοθέτησης αυτής της οδηγίας έρχεται και στην Ελλάδα, μετά τις ευρωεκλογές και θα προβλέπει την διαδικασία επιστροφής των άδειων μετά την χρήση φιαλών, στα πρότυπα του γυάλινου μπουκαλιού που γίνεται εδώ και πολλά χρόνια. Ο καταναλωτής θα μπορεί να επιστρέφει σε συγκεκριμένα σημεία που θα δημιουργηθούν σε κεντρικά σημεία των πόλεων τις άδειες φιάλες και θα λαμβάνει υπό την μορφή κουπονιού 0,10 ευρώ για κάθε συσκευασία έως μισού λίτρου και 0,15 ευρώ για τις μεγαλύτερες συσκευασίες ως ανταμοιβή για την συμμετοχή του στην ανακύκλωση.
Πλέον δηλαδή η απλή ανακύκλωση των πλαστικών μπουκαλιών μαζί με τις άλλες συσκευασίες δεν θα αρκεί. Θα πρέπει να γίνεται στα εν λόγω σημεία και όποιος δεν το κάνει θα πληρώνει πολύ ακριβά την αμέλειά του, με «καπέλο» 20%. Βέβαια, το υπερβάλλον ποσό θα έχει πληρωθεί προκαταβολικά. Κι όλα αυτά συμβαίνουν, επειδή, πριν από πολλά χρόνια, αρκετά πριν τον πληθωρισμό και την ενεργειακή κρίση, η Ευρωπαϊκή Ένωση αποφάσισε ότι το 2025 θα πρέπει όλες οι χώρες μέλη να έχουν πετύχει στόχο ανακύκλωσης πλαστικού 77%! Ούτε 70% ούτε 80%. Ακριβώς 77%. Και βρήκε τον συγκεκριμένο τρόπο που περιγράφηκε. Επειδή μάλιστα, οι κοινοτικές αρχές δεν φημίζονται για την ευελιξία τους, η διαδικασία που οδηγεί στην συγκεκριμένη αύξηση, όχι απλά δεν άλλαξε, αλλά ούτε παρατάθηκε η εφαρμογή της. Αποτέλεσμα αυτής της κατάστασης είναι ένα από τα πιο βασικά έξοδα- δαπάνη των τουριστών, να επιβαρύνεται με πληθωρισμό «πλαστικού» 20%, την στιγμή που υποτίθεται ότι όλες οι χώρες και η ευρωπαϊκή οικονομία εν συνόλω δίνει την μάχη για την καταπολέμηση του πληθωρισμού. Πρόκειται για μια ακόμα ευρωπαϊκή αυτοχειρία, με το ευγενικό περίβλημα της προστασίας του περιβάλλοντος..
