Η ελληνική αγορά ενέργειας, έχει ανάγκη από δύο προφανείς αποφάσεις και όσο δεν γίνεται αυτό, τόσο εξαπλώνεται η φαντασία των «πονηρών» ή των πονηρεμένων. Η μια είναι να τρέξει όσο πιο γρήγορα γίνεται η ανάπτυξη έργων αποθήκευσης για να έχουμε ταχεία αποκλιμάκωση των τιμών και η δεύτερη να παγώσει η χορήγηση όρων σύνδεσης για νέα έργα ΑΠΕ, καθώς είναι ξεκάθαρο ότι έχουμε περίσσεια ποσότητα ενέργειας. Η ζήτηση κινείται στα 6 GW και φτάνει για κάποιες ώρες τα 11 GW και εμείς έχουμε ήδη εγκατεστημένη ισχύ ΑΠΕ 16 GW και έχουν όρους σύνδεσης συνολικά περίπου 40 GW. Αλήθεια τι πρέπει να συμβεί για να παγώσει κάθε νέα άδεια;
Για την αποθήκευση η κατάσταση είναι πιο νεφελώδης. Οι υποψήφιοι επενδυτές κάνουν συνεχείς αναλύσεις για το αν βγαίνει ή δεν βγαίνει το επενδυτικό τους σχέδιο. Και το υπουργείο δίνει παρατάσεις, προκειμένου υποτίθεται να τους διευκολύνει, αυξάνοντας όμως την καχυποψία. Οι έτοιμοι επενδυτές κατηγορούν το υπουργείο ότι με την παράταση δίνει άπλετο χρόνο στους ανέτοιμους προκειμένου να τροποποιήσουν άδειες παλαιών έργων και να αποκτήσουν πλεονεκτήματα που δεν είχαν κατά τον κανονικό χρόνο υποβολής των αιτήσεων. Γενικώς υπάρχει μεγάλη καχυποψία και η στάση του υπουργείου δεν βοηθά, την στιγμή που όλοι ψάχνουν «μια θέση στον ήλιο» και ξέρουν ότι έχουν να αντιμετωπίσουν έναν τεράστιο ανταγωνισμό και πολλές παγίδες.
Έχουν που έχουν μπερδευτεί οι συνθήκες ανάπτυξης των επενδύσεων ΑΠΕ λόγω συγκυριακών λόγων, έχουν προστεθεί και οι περικοπές λόγω της περίσσειας παραγόμενης ενέργειας και όλοι περιμένουν να ισοφαρίσουν την ζημιά με την αποθήκευση. Ας κάνουμε τουλάχιστον σωστά αυτό το κομμάτι της πολυδιαφημιζόμενης πράσινης μετάβασης...
