Επιστήμονες από την Μασαχουσέτη παρουσίασαν νέα διαδικασία παραγωγής υδρογόνου από ανακυκλωμένα κουτιά αναψυκτικών και θαλασσινό νερό. Αυτή η παραγωγή υδρογόνου προκαλείται από μία χημική αντίδραση από τα κουτάκια αλουμινίου και το νερό, ενώ οι συνολικές εκπομπές άνθρακα είναι αντίστοιχες με τις πράσινες τεχνολογίες υδρογόνου.
Στη φυσική του κατάσταση, το αλουμίνιο σχηματίζει γρήγορα ένα λεπτό στρώμα οξειδίου όταν εκτίθεται στον αέρα, το οποίο εμποδίζει περαιτέρω αντίδραση. Για να ξεπεράσει αυτό το εμπόδιο, η ομάδα του πανεπιστημίου χρησιμοποίησε ένα σπάνιο κράμα γαλλίου-ινδίου για να αφαιρέσει το οξείδιο, επιτρέποντας στο μέταλλο να αντιδράσει με το θαλασσινό νερό και να απελευθερώσει καθαρό υδρογόνο. Από περιβαλλοντικής άποψης, τα αποτελέσματα ήταν ενθαρρυντικά: η μέθοδος παράγει μόλις 1,45 κιλά διοξειδίου του άνθρακα για κάθε κιλό παραγόμενου υδρογόνου, συγκρίσιμο με άλλες πράσινες τεχνολογίες υδρογόνου και πολύ χαμηλότερο από τα 11 κιλά CO₂ που εκπέμπονται από την παραγωγή υδρογόνου με ορυκτά καύσιμα.
Η ομάδα του MIT εκτιμά ότι η καινοτόμα μέθοδος κοστίζει 9 δολάρια ανά κιλό υδρογόνου, τιμή συγκρίσιμη με άλλες πράσινες τεχνολογίες και πιθανώς ελκυστική λύση για παραγωγή υδρογόνου σε μεγάλη κλίμακα. Η ομάδα προτείνει ένα σύστημα στο οποίο προεπεξεργασμένα σφαιρίδια αλουμινίου θα μεταφέρονται σε σταθμούς καυσίμων, όπου θα αναμειγνύονται με θαλασσινό νερό για να παράγουν υδρογόνο κατά παραγγελία. Αυτό μειώνει το κόστος και τους κινδύνους μεταφοράς πτητικών αερίων. Οι επιστήμονες εκτιμούν ότι ένα κιλό υδρογόνου θα μπορούσε να τροφοδοτήσει ένα όχημα για 60 έως 100 χιλιόμετρα. Επιπλέον, η διαδικασία του MIT παράγει και βεμίτη, ένα ορυκτό που χρησιμοποιείται στην κατασκευή ηλεκτρονικών εξαρτημάτων και ημιαγωγών, το οποίο μπορεί να μειώσει περαιτέρω το κόστος παραγωγής.
Σήμερα, το μεγαλύτερο μέρος της παγκόσμιας παραγωγής υδρογόνου είναι «γκρι», δηλαδή παράγεται από φυσικό αέριο μέσω θερμικών διεργασιών, κυρίως με αναμόρφωση με ατμό μεθανίου (SMR). Η SMR περιλαμβάνει την αντίδραση του μεθανίου (κύριο συστατικό του φυσικού αερίου) με ατμό σε υψηλές θερμοκρασίες παρουσία καταλύτη.
Άλλες μέθοδοι, όπως η μερική οξείδωση και η αυτοθερμική αναμόρφωση, μπορούν επίσης να χρησιμοποιηθούν, αλλά η SMR είναι η πιο διαδεδομένη και αποδοτική. H παραγωγή υδρογόνου από ορυκτά καύσιμα είναι μια «βρώμικη» διαδικασία: η παγκόσμια παραγωγή υδρογόνου προκαλεί 900 εκατομμύρια τόνους CO₂ ετησίως, περισσότερους από την παγκόσμια αεροπορική βιομηχανία (~800 Mt). Το «μπλε» υδρογόνο παράγεται επίσης από ορυκτά καύσιμα, αλλά το εκλυόμενο CO₂ συλλαμβάνεται και αποθηκεύεται υπόγεια. Σχεδόν τα τρία τέταρτα του παγκόσμιου αποθηκευμένου άνθρακα χρησιμοποιούνται για την «ενισχυμένη ανάκτηση πετρελαίου» (EOR), διαδικασία που έχει εφαρμοστεί με επιτυχία στο κοίτασμα Permian.
