Σε τροχιά αποφάσεων περνά το δεύτερο FSRU της Gastrade στη Θράκη, η οποία «κοιτάζει» προς Ουάσιγκτον για κεφάλαια. Σύμφωνα με πληροφορίες, η εταιρεία διερευνά ενεργά σχήμα χρηματοδότησης που περιλαμβάνει την αμερικανική DFC (U.S. International Development Finance Corporation), στο πλαίσιο της ευρύτερης στρατηγικής Ουάσινγκτον–Αθήνας για ενίσχυση των ροών LNG προς τη Νοτιοανατολική Ευρώπη.
Η παρουσία υπουργών της αμερικανικής κυβέρνησης και κορυφαίων LNG παικτών στο περιθώριο της P-TEC προσέδωσε πολιτική και επιχειρηματική ώθηση στις διερευνητικές επαφές, με την DFC να εξετάζεται ως πυλώνας της κεφαλαιακής δομής — ενδεχόμενο που, εφόσον προχωρήσει, θα μειώσει το κόστος χρηματοδότησης και θα αυξήσει τη δεσμευτικότητα των εμπορικών συμφωνιών.
Στρατηγική επένδυση ύψους 500-600 εκατ. ευρώ
Η επενδυτική απόφαση (FID) δρομολογείται εντός 2026, ώστε η πλωτή μονάδα αποθήκευσης και αεριοποίησης να είναι έτοιμη για εμπορική λειτουργία το 2028. Πρόκειται για έργο δυναμικότητας ~6 bcm/έτος, με προϋπολογισμό 550–600 εκατ. ευρώ, που «πατά» πάνω σε ώριμες περιβαλλοντικές μελέτες οι οποίες έχουν ήδη περάσει από διαβούλευση στις τοπικές κοινωνίες. Για λόγους ταχύτητας, στόχος της Gastrade είναι να εξασφαλίσει δεσμεύσεις χρήσης (capacity) πριν το FID, αποφεύγοντας νέο market test.
Το timing μόνο τυχαίο δεν είναι. Η ευρωπαϊκή απόφαση για πλήρη παύση ρωσικών ροών στο τέλος του 2027, σε συνδυασμό με την αμερικανική διαθεσιμότητα φορτίων LNG, δημιουργεί «παράθυρο» για πρόσθετες υποδομές εισόδου στην Ελλάδα. Στο παρασκήνιο, στο περιθώριο της P-TEC, οι επαφές της εταιρείας με ΗΠΑ «θερμάνθηκαν» σημαντικά. Οι συνομιλίες με θεσμικούς και ιδιωτικούς εταίρους εντάθηκαν με αφορμή τις διατλαντικές επαφές στην Αθήνα ενώ το νέο έργο στη Θράκη έρχεται να καλύψει μεσοπρόθεσμα την αυξανόμενη ζήτηση στις αγορές του Κάθετου Διαδρόμου.
Θα πρέπει να σημειωθεί ότι για να «γράψει» το FSRU σε ροές προς τον Βορρά, χρειάζονται συντονισμένες αναβαθμίσεις στο δίκτυο. Στην Ελλάδα, ο νέος ηλεκτροκίνητος σταθμός συμπίεσης Κομοτηνής και ο επερχόμενος στην Αμπέλια Θεσσαλίας ενισχύουν την ευελιξία του εθνικού συστήματος. Στη Βουλγαρία, απαιτούνται έργα που θα επιτρέψουν μεγαλύτερες ποσότητες να ανεβαίνουν απρόσκοπτα προς Ρουμανία και Κεντρική Ευρώπη. Χωρίς αυτά, η πρόσθετη θαλάσσια χωρητικότητα δεν μετατρέπεται αυτόματα σε εξαγωγικό capacity.
Το επιχειρηματικό case παραμένει ισχυρό. Το 2024, οι αγορές του Κάθετου Διαδρόμου κατανάλωσαν ~51 bcm φυσικού αερίου, με την πρόβλεψη για το 2030 να ανεβαίνει στα ~68 bcm. Το πρόσθετο «κενό» των 17 bcm, μαζί με την απώλεια 15–16 bcm από ρωσικές πηγές, καθιστά αναγκαία νέα σημεία εισόδου και μεγαλύτερη διασυνδεσιμότητα. Σε αυτό το πλαίσιο, το FSRU Θράκη λειτουργεί ως δεύτερος πυλώνας, συμπληρώνοντας την Αλεξανδρούπολη και αναβαθμίζοντας τον ρόλο της Ελλάδας ως κόμβου LNG.
Στο μετοχικό υπόβαθρο, οι εταίροι της Gastrade —Ελμίνα Κοπελούζου, ΔΕΠΑ, ΔΕΣΦΑ, GasLog και Bulgartransgaz— εμφανίζονται ευθυγραμμισμένοι με τον στόχο γρήγορης εμπορικής ωρίμανσης. Αν οι συμβάσεις χρήσης και η χρηματοδότηση «κλειδώσει» έγκαιρα, το έργο αποκτά σαφή ελκυστικότητα για τους χρηματοδότες και προβλεψιμότητα για τους φορτωτές LNG. Προς αυτήν την κατεύθυνση, η Θράκη μπορεί να γίνει το επόμενο μεγάλο σημείο εισόδου LNG στην Ανατολική Μεσόγειο.
