Ένα νέο τοπίο για τα φωτοβολταϊκά και τα συστήματα αποθήκευσης ενέργειας διαμορφώνει το νομοσχέδιο του ΥΠΕΝ που κατατέθηκε στη Βουλή και αφορά τις ρυθμίσεις για την αποθήκευση CO₂ και το υδρογόνο.
Με κεντρικό άξονα τα άρθρα 55 και 56, διαμορφώνεται ένα νέο πλαίσιο όπου τα νέα φωτοβολταϊκά έργα δεν θα μπορούν πλέον να σταθούν χωρίς μπαταρία, ενώ δίνονται ουσιαστικές διευκολύνσεις σε έργα αποθήκευσης που έχουν επιλεγεί σε διαγωνισμούς αλλά έχουν «κολλήσει» σε δικαστικές εμπλοκές και θέματα σύνδεσης.
Τέλος τα «σκέτα» φωτοβολταϊκά
Η πιο ηχηρή αλλαγή είναι η υποχρεωτική συνύπαρξη φωτοβολταϊκού και αποθήκευσης για όλες τις νέες αιτήσεις που κατατίθενται στον ΔΕΔΔΗΕ. Κάθε νέος σταθμός ΑΠΕ στη χαμηλή και μέση τάση θα πρέπει να συνοδεύεται από σύστημα μπαταριών, διαμορφώνοντας ένα νέο μοντέλο ανάπτυξης όπου η αποθήκευση παύει να είναι «option» και γίνεται προϋπόθεση σύνδεσης.
Ταυτόχρονα, το νομοσχέδιο ανοίγει την πόρτα και για τα υφιστάμενα φωτοβολταϊκά πάρκα. Πλέον, δίνεται η δυνατότητα προσθήκης συστημάτων αποθήκευσης χωρίς να ισχύει το ανώτατο όριο ισχύος μπαταρίας. Αυτό επιτρέπει σε λειτουργούντες σταθμούς να «αναβαθμίσουν» το προφίλ τους, αυξάνοντας τον βαθμό αξιοποίησης της παραγωγής τους και τη συμμετοχή τους στις αγορές, με πιο ευέλικτο προγραμματισμό.
Ωστόσο, οι σταθμοί που συνδυάζουν παραγωγή και αποθήκευση θα αντιμετωπίζουν συγκεκριμένους περιορισμούς έγχυσης στο δίκτυο. Το πλαίσιο ορίζει πώς και πόση ενέργεια θα μπορούν να εξάγουν, ώστε να αποφεύγονται αιχμές και προβλήματα ευστάθειας, ειδικά σε περιοχές με υψηλή διείσδυση ΑΠΕ.
Σειρά προτεραιότητας και εγγυητικές
Με το άρθρο 56 καθορίζεται και ο τρόπος με τον οποίο ο Διαχειριστής του Δικτύου θα εξετάζει αιτήματα. Στην ίδια διαδικασία μπαίνουν τόσο οι σταθμοί που προσθέτουν μπαταρία, όσο και οι αμιγώς σταθμοί αποθήκευσης, με στόχο να υπάρχει σαφής σειρά προτεραιότητας και να περιοριστεί το περιθώριο ερμηνείας.
Ρυθμίζεται επίσης το ύψος της εγγυητικής επιστολής που πρέπει να συνοδεύει τις αιτήσεις για Οριστική Προσφορά Σύνδεσης. Η στόχευση είναι να φιλτραριστούν τα μη ώριμα projects, χωρίς να μπλοκάρουν επενδύσεις με σοβαρή χρηματοοικονομική βάση.
Ανάσα στα έργα αποθήκευσης με επιδότηση
Σε ό,τι αφορά τα αυτόνομα έργα αποθήκευσης, το άρθρο 55 έρχεται να δώσει «χώρο» σε επενδύσεις που έχουν κερδίσει ενίσχυση σε διαγωνισμούς της ΡΑΑΕΥ, αλλά έχουν βρεθεί αντιμέτωπες με δικαστικές προσφυγές ή εξωγενείς καθυστερήσεις.
Μεταξύ άλλων προβλέπονται αναστολή και παράταση των προθεσμιών για έργα με δικαστικές αποφάσεις αναστολής άδειας ή έγκρισης ή δυνατότητα αλλαγής θέσης εγκατάστασης, ώστε να μειωθεί το κόστος σύνδεσης και ο χρόνος υλοποίησης, χωρίς παράταση των συνολικών προθεσμιών.
Επιπλέον, η ικανοποίηση των προθεσμιών μέσω Βεβαίωσης Ολοκλήρωσης Εργασιών, για έργα που συνδέονται σε Υποσταθμούς ή ΚΥΤ που κατασκευάζονται από τρίτους αλλά και η κατάργηση της μερικής κατάπτωσης εγγυητικών επιστολών για έργα αποθήκευσης που έχουν επιλεγεί σε διαγωνισμούς έως 30 Ιουνίου 2026 και δεν τήρησαν τις προθεσμίες.
Τι σημαίνουν όλα αυτά για την αγορά
Για την αγορά των ΑΠΕ, το νέο πλαίσιο φέρνει αλλαγές για την επόμενη γενιά φωτοβολταϊκών, η οποία δεν θα μοιάζει με την προηγούμενη. Τα έργα θα σχεδιάζονται εξαρχής ως υβριδικά σχήματα παραγωγής–αποθήκευσης, με πιο σύνθετη τεχνική και χρηματοοικονομική δομή, αλλά και με μεγαλύτερη αξία για το σύστημα.
Για τους επενδυτές, η εξίσωση παραμένει απαιτητική. Η υποχρεωτική αποθήκευση ανεβάζει μεν το αρχικό κόστος, την ίδια στιγμή όμως το νομοσχέδιο επιχειρεί να βάλει καθαρούς κανόνες, να μειώσει το ρίσκο από αβεβαιότητες και να ξεμπλοκάρει κρίσιμα έργα μπαταριών που θεωρούνται απαραίτητα για την επόμενη φάση ωρίμανσης της ελληνικής αγοράς ενέργειας.
