Βρισκόμαστε στο πρώτο τριήμερο του καλοκαιριού, με τον υδράργυρο στα ύψη και την πολιτική ηγεσία του υπουργείου Ενέργειας να στρέφει το βλέμμα της σε δύο κατευθύνσεις: στη λιανική αγορά ενέργειας καθώς οι τιμές δείχνουν διάθεση να ακολουθήσουν τον υδράργυρο στην ανοδική του κίνηση και στην πλευρά της παραγωγής όπου οι περικοπές στα φωτοβολταϊκά δείχνουν να αποκτούν μεγάλες διαστάσεις και σε πολιτικό επίπεδο. Όλα αυτά μαζί με πολύ επιχειρηματικό παρασκήνιο φέρνει στο φως σήμερα ο Unabomber. Καλή σας ανάγνωση.
- METLEN: Η 2η 30ετία και ο χρησμός Μυτιληναίου
- Ο μισθός του… 1 ευρώ και η καρέκλα του μετόχου
- Γ. Στάσσης: Με τη φανέλα της εθνικής στις Βρυξέλλες
- Τιμές: Η «last year» εξήγηση και ο οδικός χάρτης
- Φόροι στο ρεύμα: Οι μεν και οι δεν
- Για την έμμεση φορολογία, νέα αναμένονται μετά τις εκλογές…
- Οι νοικοκύρηδες, τα φωτοβολταϊκά και οι γαλάζιοι βουλευτές
- Η «χιλιάρα» γραμμή και η διέξοδος μέσω Ιταλίας
- Το ΚΥΤ Αργυρούπολης, ο Μανουσάκης και η ενωμένη αριστερά
- Το υπόγειο ΚΥΤ και ο «τζάμπας»
- Το γαλάζιο σεξτέτο στην ενέργεια
- Η φάμπρικα με το wacc στο αέριο
- Τι ψάχνει το Bruegel στην ενέργεια
METLEN: Η 2η 30ετία και ο χρησμός Μυτιληναίου
Χειμαρρώδης, όπως συνήθως, ο Ευάγγελος Μυτιληναίος κέρδισε τις εντυπώσεις στη γενική συνέλευση της METLEN την περασμένη εβδομάδα.
Αναφερόμενος στην επικείμενη εισαγωγή της μετοχής της εταιρείας στο χρηματιστήριο του Λονδίνου υπενθύμισε την αλματώδη ανάπτυξη της τα πρώτα 30 χρόνια και είπε με νόημα:
«Ανοίγει μία δεύτερη 30ετία στο Λονδίνο. Αν η άνοδος είναι η ίδια με τα πρώτα 30 χρόνια θα είμαστε πιο μεγάλη εταιρεία από την Exxon Mobil, λίγο δύσκολο».
Στην αγορά συζητήθηκε ιδιαίτερα αυτή η αναφορά καθώς ο πρόεδρος και CEO της METLEN γνωρίζει άριστα τι, πως και πότε λέει κάτι.
Κάποιοι ακολούθησαν τον συνειρμό: η Exxon Mobil είναι μεν παγκόσμιος ενεργειακός κολοσσός, είναι όμως και η εταιρεία που μετέχει στην κοινοπραξία με την HELLENiQ ENERGY για να διεξάγουν έρευνες για αέριο στα «οικόπεδο» της Κρήτης -σαφές το υπονοούμενο.
Ο μισθός του… 1 ευρώ και η καρέκλα του μετόχου
Ο ισχυρός άνδρας της METLEN είπε πολλά και ενδιαφέροντα, την πιο ηχηρή «δήλωσή» του, όμως, την έκανε με μία κίνηση:
Για τα επόμενα τρία χρόνια οι μηνιαίες αποδοχές του θα ανέρχονται, συμβολικά, στο ένα ευρώ το μήνα.
Προβλέπεται, όμως, ένα εφάπαξ μακροπρόθεσμο πρόγραμμα επιβράβευσης, βάσει του οποίου θα λάβει μετοχές αξίας ίσης με το 5% της αύξησης στην κεφαλαιοποίηση της εταιρείας σε διάστημα πέντε ετών από την ημερομηνία έναρξης του προγράμματος επιβράβευσης, υπό την προϋπόθεση ότι ο σύνθετος ετήσιος ρυθμός ανάπτυξης της κεφαλαιοποίησης της εταιρείας (CAGR) είναι 2% κατ’ ελάχιστον.
Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι οι αποδοχές του συνδέονται με την πορεία της εταιρείας.
Γι’ αυτό και ο ίδιος είπε με νόημα ότι η νέα του θέση είναι στις καρέκλες που κάθονται οι μέτοχοι.
Γ. Στάσσης: Με τη φανέλα της εθνικής στις Βρυξέλλες
Κι ενώ συνέβαιναν αυτά στην Αθήνα, στις Βρυξέλλες ο πρόεδρος και CEO της ΔΕΗ Γιώργος Στάσσης φορούσε τη φανέλα της εθνικής Ελλάδας και εκπροσωπούσε την ενεργειακή κοινότητα της χώρας στο συνέδριο της Eurelectric, που εκπροσωπεί την ευρωπαϊκή βιομηχανία ηλεκτρισμού.
Και γράφω για τη φανέλα της εθνικής Ελλάδας διότι τόσο η επανεκλογή του στη θέση του αντιπροέδρου της Eurelectric όσο και οι τοποθετήσεις αλλά και οι επαφές του με εκπροσώπους των μεγαλύτερων ενεργειακών επιχειρήσεων της Ευρώπης προβάλλουν συνολικά τη χώρα μας και έρχονται ως επιστέγασμα της δυναμικής προσπάθειας που καταβάλλουν τόσο η ΔΕΗ όσο φυσικά και άλλες σημαντικές ελληνικές εταιρείες του τομέα της ενέργειας, εντός και εκτός των ελληνικών συνόρων, με αξιοθαύμαστα αποτελέσματα.
Τιμές: Η «last year» εξήγηση και ο οδικός χάρτης
Από τις Βρυξέλλες επιστρέφω στην Αθήνα καθώς τα σενάρια που έρχονται, παρέρχονται και επανέρχονται για (πιθανή) μεγάλη άνοδο στην τιμή του ρεύματος δίνουν τροφή για συζητήσεις, εκτός από τους αρμόδιους κυβερνητικούς παράγοντες και τα στελέχη της αγοράς και στους γαλάζιους βουλευτές, που, άλλωστε, έρχονται καθημερινά σε επαφή με τους ψηφοφόρους.
Παλιός κοινοβουλευτικός, με υπουργική εμπειρία, ακούστηκε πρόσφατα σε «πηγαδάκι» στη Βουλή να λέει ότι πρέπει το υπουργείο Ενέργειας να ετοιμάσει -εάν δεν το έχει κάνει ήδη- και να παρουσιάσει ένα εμπεριστατωμένο οδικό χάρτη με χρονοδιάγραμμα και δράσεις για το πως θα αποκλιμακωθούν οι τιμές.
«Προφανώς η στρέβλωση στην αγορά ενέργειας στην ΕΕ συμβάλλει σε μεγάλο βαθμό, όλοι το αντιλαμβάνονται, αυτή όμως είναι «last year» εξήγηση», εξηγούσε παραπέμποντας στην πρωτοβουλία που έλαβε πέρυσι η κυβέρνηση με την επιστολή του πρωθυπουργού στην πρόεδρο της Κομισιόν.
«Το να επαναφέρουμε το ίδιο επιχείρημα, μπορεί να είναι σωστό σε τεχνοκρατικό επίπεδο αλλά είναι αδύναμο πολιτικά καθώς οι πολίτες αξιώνουν λύσεις και αποτελέσματα, κυρίως από την κυβέρνησή τους στην Αθήνα και όχι τους απρόσωπους ευρωπαϊκούς θεσμούς στις Βρυξέλλες», τόνιζε προσθέτοντας ότι «ο χρόνος δεν είναι σύμμαχος της κυβέρνησης».
Επιπρόσθετα, επισήμανε την αναγκαιότητα να εκπονηθεί και ένα σχέδιο δράσης με κινήσεις σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης.
Φόροι στο ρεύμα: Οι μεν και οι δεν
Μιας και αναφέρομαι στους λογαριασμούς ρεύματος, καταγράφω τη διαφορετική προσέγγιση Ευρωπαϊκής Επιτροπής και ΟΟΣΑ στο θέμα της φορολογίας.
Η Ευρ. Επιτροπή συστήνει -σε όλα τα κράτη-μέλη- τη μείωση της φορολογίας ως εργαλείο για τη μείωση των λογαριασμών, ενώ ο ΟΟΣΑ στην έκθεσή του για την ελληνική οικονομία την περασμένη εβδομάδα πρότεινε την κατάργηση των υπερμειωμένων συντελεστών ΦΠΑ 6% (αυτός ο συντελεστής εφαρμόζεται και στην ενέργεια), κάτι που θα είχε ως αποτέλεσμα την αύξηση των λογαριασμών.
Πάντως, παρά τους «μεν και τους δεν» (για να θυμηθώ την παλιά δημοφιλή σειρά) η κυβέρνηση δεν επιθυμεί επ’ ουδενί να πειράξει τους συντελεστές στην έμμεση φορολογία προκρίνοντας τις παρεμβάσεις (μειώσεις) στην άμεση φορολογία.
Για την έμμεση φορολογία, νέα αναμένονται μετά τις εκλογές…
Οι νοικοκύρηδες, τα φωτοβολταϊκά και οι γαλάζιοι βουλευτές
Εκτός από τις τιμές οι γαλάζιοι -και όχι μόνο- βουλευτές ασχολούνται και με τις περικοπές στη λειτουργία των φωτοβολταϊκών κατά τις ώρες αιχμής.
Ακούω ότι το θέμα προσλαμβάνει σοβαρή πολιτική διάσταση για την κυβέρνηση καθώς οι ιδιοκτήτες των «μικρών» φωτοβολταϊκών, επιχειρηματίες, μεγαλο-αγρότες και επιστήμονες, στην πλειονότητα τους, έχουν στηρίξει τη Νέα Δημοκρατία λόγω των υποστηρικτικών προς την επιχειρηματικότητα πολιτικών της.
Πλέον, όμως, τα πράγματα φαίνεται να αλλάζουν. Γι’ αυτό και γαλάζιοι βουλευτές μεταφέρουν αρμοδίως το κλίμα που επικρατεί και εισηγούνται να γίνουν οι κατάλληλες -διορθωτικές- κινήσεις καθώς το πολιτικό «βάρος» των ιδιοκτητών φωτοβολταϊκών στις τοπικές κοινωνίες είναι μεγάλο.
Οι παραγωγοί πάρκων, ισχύος 100-1.000 KW, συγκεντρώνονται, πάντως, την προσεχή Παρασκευή στη Λαμία για να συντονίσουν τις ενέργειές τους και να δρομολογήσουν τις επόμενες κινήσεις τους που θα έχουν επίκεντρο τη δικαιοσύνη (υπάρχει πρόταση για ομαδική προσφυγή) αλλά δεν θα περιορίζονται σε αυτή.
Η «χιλιάρα» γραμμή και η διέξοδος μέσω Ιταλίας
Μία -δομική- λύση για να διοχετευθεί η περίσσεια ενέργειας είναι οι εξαγωγές. Γι’ αυτό και η υπογραφή της συμφωνίας του ΑΔΜΗΕ με την ιταλική TERNA για νέα -δεύτερη- ηλεκτρική γραμμή, χωρητικότητας 1.000 MW (επιπλέον της πρώτης γραμμής των 500 MW), που θα συνδέει τις δύο χώρες έγινε δεκτή με ιδιαίτερη ικανοποίηση από την αγορά.
Υπάρχει βέβαια η άποψη ότι η ενέργεια που εξάγει η Ελλάδα είναι κυρίως από τα αιολικά καθώς η καμπύλη της παραγωγής ηλιακής ενέργειας στην Ελλάδα και την Ιταλία συνήθως συμπίπτει αφού οι καιρικές συνθήκες είναι πανομοιότυπες.
Υπάρχουν, πάντως, και εκείνοι που πιστεύουν ότι η ενέργεια που θα εξάγεται στην Ιταλία δεν θα μένει εκεί αλλά θα επανεξάγεται στην Κεντρική και Βόρεια Ευρώπη οι οποίες «διψούν» για καθαρή ενέργεια και όπου οι καιρικές συνθήκες συνήθως διαφέρουν από τη λεκάνη της Μεσογείου.
Γι’ αυτό, άλλωστε, κάποιοι έχουν την άποψη ότι η νέα γραμμή Ελλάδας-Ιταλίας θα έπρεπε να είναι μεγαλύτερης χωρητικότητας από «χιλιάρα».
Το ΚΥΤ Αργυρούπολης, ο Μανουσάκης και η ενωμένη αριστερά
Μιας και αναφέρθηκα στον ΑΔΜΗΕ, ούτε μία ούτε δύο αλλά τρεις (διακριτές) ερωτήσεις κομμάτων της Αριστεράς (ΚΚΕ, ΣΥΡΙΖΑ και Νέα Αριστερά) προκάλεσε η αποκάλυψη του προέδρου και CEO, Μάνου Μανουσάκη, ότι το ΚΥΤ Αργυρούπολης είναι απολύτως απαραίτητο ώστε το ηλεκτρικό σύστημα στην Αττική να είναι απολύτως ασφαλές.
Βεβαίως δεν είναι η πρώτη φορά που κόμματα της αντιπολίτευσης αντιτίθενται σε ενεργειακό έργο -στην πραγματικότητα είναι αντίθετα σε όλα.
Στη συγκεκριμένη περίπτωση το αξιοσημείωτο ότι βάλουν κατά ενός από τους ελάχιστους μάνατζερ της περιόδου της διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ που έχει παραμείνει και ουσιαστικά αναβαθμιστεί από την κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, ενός ανθρώπου που στο παρελθόν (όχι το απώτερο) του έπλεκαν το εγκώμιο.
Γι’ αυτό κάποιοι θεωρούν ότι οι εν λόγω ερωτήσεις πρέπει να ερμηνευτούν και υπό το πρίσμα της συζήτησης για την «επόμενη ημέρα» (σε πολιτικό επίπεδο) στη χώρα.
Το υπόγειο ΚΥΤ και ο «τζάμπας»
Επί της ουσίας τα κόμματα της Αριστεράς εκφράζουν την αντίθεσή τους στο έργο.
Το ΚΚΕ προχωρά ένα βήμα παραπάνω και ζητεί να μετεγκατασταθεί το ΚΥΤ κάπου αλλού, χωρίς πάντως να προσδιορίζει το που, ενώ η Νέα Αριστερά στην εξαιρετικά αναλυτική και γραμμένη σε αρκούντως τεχνοκρατικό ύφος ερώτηση, προτείνει υπογειοποίηση των εγκαταστάσεων του ΚΥΤ.
Κανένα από τα δύο κόμματα δεν καταθέτει πρόταση από ποια πηγή θα καλυφθεί το -διόλου ευκαταφρόνητο- κόστος, παρ’ όλο που, ως γνωστόν, «ο «τζάμπας» πέθανε».
Το γαλάζιο σεξτέτο στην ενέργεια
Από την Αριστερά μεταφέρομαι στην Κεντροδεξιά όπου ένα ενδιαφέρον σεξτέτο (δανείζομαι τον όρο από τη μουσική που σημαίνει εξαμελές σύνολο μουσικών) διαμορφώνεται στον τομέα της ενέργειας.
Επίκεντρο το δίδυμο του ΥΠΕΝ, υπουργός Σταύρος Παπασταύρου, υφυπουργός Νίκος Τσάφος. Εποπτεύων του τομέα της ενέργειας (όπως και όλων των παραγωγικών υπουργείων) ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Κωστής Χατζηδάκης, διατελέσας πρώτος υπουργός Ενέργειας στις κυβερνήσεις Κυριάκου Μητσοτάκη.
Την ίδια ώρα εκπρόσωπος τύπου της Νέας Δημοκρατίας είναι η Αλεξάνδρα Σδούκου, διατελέσασα υφυπουργός και γενική γραμματέας Ενέργειας.
Σε λίγες ημέρες αναλαμβάνει -σύμφωνα με πληροφορίες - γραμματέας της Νέας Δημοκρατίας ο διατελέσας υπουργός Ενέργειας Κώστας Σκρέκας.
Ενώ στο δημόσιο διάλογο (θα) παρεμβαίνει με αιχμή τα ενεργειακά θέματα και ο μέχρι πρότινος υπουργός Ενέργειας Θόδωρος Σκυλακάκης.
Η φάμπρικα με το wacc στο αέριο
Και από τον ΑΔΜΗΕ και τις ηλεκτρικές διασυνδέσεις, περνώ στο αέριο και τους αγωγούς μεταφοράς όπου κάποιοι (όχι λίγοι) στην αγορά έχουν εντοπίσει μια νέα «φάμπρικα» με το wacc, το σταθμισμένο μέσο κόστος του κεφαλαίου, δηλαδή το μέσο ποσοστό απόδοσης στις συμβάσεις λειτουργίας και συντήρησης.
Πως λειτουργεί η «φάμπρικα»; Ενώ έργα έχουν αποσβεστεί, όπως η Ρεβυθούσα, προστίθενται διαρκώς νέα πρότζεκτ έτσι ώστε να διατηρείται υψηλό το wacc -στην ουσία, να κοινωνικοποιείται το κόστος.
Για παράδειγμα, ο Έλληνας καταναλωτής μπορεί να μην ενδιαφέρεται, ενδεχομένως να μην γνωρίζει καν, τον κάθετο διάδρομο φυσικού αερίου, θα τον πληρώσει, όμως, μέσω των λογαριασμών του.
Κι αν στην ηλεκτρική ενέργεια οι διασυνδέσεις έχουν νόημα, στο φυσικό αέριο, αγορά με ήπια ανάπτυξη πλέον, κάπου φαίνεται ότι αρχίζει να χάνεται το μέτρο.
Σε σημείο που κάποιοι αρχίζουν παρομοιάζουν τα πρότζεκτ του αερίου με τις παραχωρήσεις στους δρόμους.
Τι ψάχνει το Bruegel στην ενέργεια
Ερευνητή για θέματα ενέργειας και κλίματος αναζητεί το ιδιαίτερα επιδραστικό στις Βρυξέλλες και γενικότερα στην Ευρώπη think tanκ Bruegel.
Η θέση απευθύνεται σε κατόχους διδακτορικού διπλώματος στα οικονομικά και στα βασικά καθήκοντα του ερευνητή περιλαμβάνονται οι έρευνες, η συμβολή σε κείμενα πολιτικής, η εκπροσώπηση του Bruegel σε συνέδρια και εκδηλώσεις και ο διάλογος με κοινωνικούς εταίρους και παραγωγικούς φορείς.
