Φέτος, τα αποθέματα νερού στην Αττική είναι κατά 250 εκατομμύρια κυβικά μέτρα λιγότερα σε σχέση με πέρυσι. Δεν είναι πρόβλεψη, είναι αποτύπωση. Και όταν το νερό λιγοστεύει τόσο ορατά, οι πολιτικές συζητήσεις δεν μπορούν να παραμένουν θεωρητικές.
Η χώρα έχει ξαναβρεθεί εδώ. Το 1992, η Αττική έζησε προγραμματισμένες διακοπές ύδρευσης, απαγορεύσεις χρήσης και μια καθημερινότητα φτιαγμένη με το χρονοδιάγραμμα του νερού. Σήμερα, το τότε νομοθετικό πλαίσιο εξετάζεται ξανά είπε ο Γενικός Γραμματέας Περιβάλλοντος,Πέτρος Βαρελίδης σε τηλεοπτική του συνέντευξη. Κάποια μέτρα ίσως μάλιστα υιοθετηθούν και αυτούσια και κάποια άλλα θα προσαρμοστούν στην σημερινή πραγματικότητα τόνισε. Προφανώς και η αναβίωση δεν είναι από νοσταλγία, αλλά γιατί η συνθήκη μοιάζει επικίνδυνα γνώριμη και το 1992 είναι πιο κοντά από ότι όλοι πιστεύουμε.
Τα μέτρα που βγαίνουν από το χρονοντούλαπο
Σε πρώτο στάδιο, η πολιτεία ενδέχεται να προχωρήσει σε γενικευμένες συστάσεις προς τους πολίτες για μείωση της κατανάλωσης, μέσα από καμπάνιες ενημέρωσης και ευαισθητοποίησης. Τέτοιες καμπάνιες θα στοχεύουν στη δημιουργία «υδατικής συνείδησης», δίνοντας έμφαση σε καθημερινές πρακτικές εξοικονόμησης, όπως ο περιορισμός του ποτίσματος σε αυλές και κήπους, η αποφυγή πλυσίματος αυτοκινήτων ή πεζοδρομίων με λάστιχο, καθώς και η αποτροπή γεμίσματος ιδιωτικών πισινών.
Παράλληλα, εξετάζεται η εφαρμογή χρονικών περιορισμών στο πότισμα εξωτερικών χώρων, με πιθανή απαγόρευση συγκεκριμένες ώρες ή ακόμα και ορισμένες ημέρες της εβδομάδας.
Ένα από τα πιο άμεσα τεχνικά μέτρα που μπορούν να εφαρμοστούν είναι η μείωση της πίεσης στο δίκτυο ύδρευσης, κυρίως τις νυχτερινές ώρες ή σε περιοχές χαμηλής πυκνότητας πληθυσμού.
Πιθανή είναι και η επιβολή στοχευμένων περιορισμών σε επαγγελματικές δραστηριότητες που παρουσιάζουν υψηλή κατανάλωση, όπως πλυντήρια αυτοκινήτων, θερμοκήπια ή εταιρείες καθαρισμού.
Βέβαια το θέμα της προσφοράς δημιουργεί άμεσα και ένα ζήτημα με την τιμή του νερού. Οι αναπροσαρμογές από τους παρόχους πλέον έρχονται όλο και πιο κοντά με τα νέα δεδομένα που κάθε μήνα γίνονται όλο και πιο ανησυχητικά. Το Υπουργείο Περιβάλλοντος όμως σκέφτεται σύμφωνα με πληροφορίες και αναδιαρθρώσεις των τιμολογίων νερού. Η σημερινή τιμολογιακή πολιτική αγνοεί τη χρήση, τον τόπο και την εποχικότητα. Ο τουρίστας πληρώνει όσο κι ο κάτοικος. Ο βιομήχανος όσο κι ο αγρότης. Το νησί του Αυγούστου όσο κι ένα ορεινό χωριό του Φλεβάρη. Έτσι στα σχέδια του υπουργείου Περιβάλλοντος είναι
- Διαχωρισμός τιμολογίων ανά κατηγορία χρήσης (οικιακή, αγροτική, τουριστική, εμπορική).
- Τοπική προσαρμογή βάσει συνθηκών, αποθεμάτων και φορέα διαχείρισης.
- Κλιμακωτή τιμολόγηση: όσο μεγαλύτερη η κατανάλωση, τόσο υψηλότερη η μονάδα κόστους.
Βέβαια όλα αυτά αποτελούν λύσεις πρόσκαιρες και επιφανειακές με το Υπουργείο Περιβάλλοντος ήδη να έχει μελέτες για έργα που θα μπορούσαν να αποσυμπιέσουν την κατάσταση. Άλλα βραχυπρόθεσμα και άλλα μακροπρόθεσμα με τις αποφάσεις για το ποια έργα θα προχωρήσουν να αναμένονται από τον Ιούνιο
Τα έργα που έχουν προταθεί
Βραχυπρόθεσμα:
- Γεωτρήσεις κοντά στο κανάλι του Μόρνου και του Εύηνου — μικρές προσθήκες, άμεσα εφαρμόσιμες, χωρίς νέο δίκτυο.
Μεσοπρόθεσμα:
- Αφαλατώσεις σε Κορινθιακό, Λαύριο
- Μεταφορά νερού με τάνκερ από εκβολές ποταμών ( του Αχελώου) — λύση που απαιτεί 2–3 χρόνια για να εγκατασταθεί πλήρως.
Μακροπρόθεσμα:
- Μερική εκτροπή παραποτάμων του Αχελώου προς τον Έβινο, με μικρά φράγματα, που θα ενεργοποιούνται μόνο όταν υπάρχει κρίση αποθεμάτων.
