Ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης άφησε χτες για πρώτη φορά με αυτή την ένταση ανοιχτό το ενδεχόμενο ενσωμάτωσης μικρών αρθρωτών πυρηνικών αντιδραστήρων στο ενεργειακό μείγμα της χώρας, θεωρώντας ότι χωρίς πυρηνική ενέργεια δεν είναι εφικτό να επιτευχθούν οι στόχοι μηδενικών εκπομπών.
Πράγματι αυτή είναι μια συζήτηση γίνεται και διεθνώς. Η νέα γενιά πυρηνικών αντιδραστήρων εκπέμπουν ελάχιστους ρύπους, έχουν μικρότερο αποτύπωμα, καταναλώνουν ελάχιστο νερό και θεωρούνται περισσότερο ασφαλείς από τις παλιές μεγάλες μονάδες. Έχουν το πλεονέκτημα ότι συναρμολογούνται και εγκαθίστανται εύκολα σε απομακρυσμένες βιομηχανικές μονάδες.
Το πρόβλημά είναι ότι το κόστος τους παραμένει υψηλό ενώ η τιμή ρεύματος που παράγεται, είναι υψηλότερη από τα φωτοβολταϊκά ή τις ανεμογεννήτριες, αλλά πολύ χαμηλότερη από το φυσικό αέριο και τον λιγνίτη.
Το άλλο μεγάλο πρόβλημα, θα είναι οι αναμενόμενες τοπικές αντιδράσεις. Στην χώρα που σταμάτησε η προσπάθεια εξόρυξης φυσικού αερίου σε περιοχή των Ιωαννίνων λόγω αντιδράσεων, παρά το γεγονός ότι έπιανε μια έκταση πολύ λίγων στρεμμάτων. Στην χώρα που ενώ όλοι προσπαθούν να εκμεταλλευτούν τις σπάνιες γαίες, μια προσπάθεια εξόρυξης αντιμονίου αναζητεί τον δρόμο της μετά τον ξεσηκωμό ενός νησιού. Στην χώρα που σταματάει η τοποθέτηση αδειοδοτημένων και νόμιμων αιολικών πάρκων και φωτοβολταϊκών με μια απλή καταγγελία, από κάποιους που ενοχλήθηκαν. Αλήθεια πιστεύει κανείς ότι σε αυτή την χώρα μπορεί να αναπτυχθούν έστω μικροί πυρηνικοί αντιδραστήρες;
