Ο αρχικός ενθουσιασμός γύρω από το καθαρό υδρογόνο φαίνεται να υποχωρεί, καθώς ολοένα και περισσότερα έργα διεθνώς ακυρώνονται ή καθυστερούν. Εταιρείες-κολοσσοί, όπως η BP και η Origin Energy της Αυστραλίας, έχουν ήδη αναστείλει ή ακυρώσει σημαντικά επενδυτικά σχέδια, επικαλούμενες υψηλό κόστος, στρατηγική αναδίπλωση και αβεβαιότητα στη ζήτηση.
Η στροφή προς τον πυρήνα των επιχειρήσεων είναι η βασικότερη αιτία. Σύμφωνα με στοιχεία της Rystad Energy, το 48% της ακυρωθείσας δυναμικότητας – περίπου 6 εκατομμύρια τόνοι ετησίως – αποδίδεται σε αλλαγή στρατηγικής. Οι εταιρείες που είχαν επενδύσει σε φιλόδοξους στόχους την «αισιόδοξη» πρώτη περίοδο, τώρα προτιμούν να επικεντρωθούν σε πιο ασφαλείς και αποδοτικές δραστηριότητες.
Ένας ακόμη λόγος είναι η απουσία ισχυρών σημάτων ζήτησης. Παρά τις φιλόδοξες προβλέψεις για την Ευρώπη και άλλες αγορές, η πραγματική ανάπτυξη παραμένει περιορισμένη. Η έλλειψη δεσμευτικών συμφωνιών πώλησης (offtake agreements) οδήγησε πολλούς αναπτυξιακούς φορείς να παγώσουν έργα, κατευθύνοντας πόρους σε τομείς με υψηλότερες αποδόσεις. Αυτό πλήττει κυρίως μεγάλα εξαγωγικά έργα σε περιοχές όπως η Αυστραλία και η Μέση Ανατολή.
Το υψηλό κόστος και οι πληθωριστικές πιέσεις
Η τιμή παραγωγής καθαρού υδρογόνου παραμένει υψηλή και δύσκολα θα μειωθεί στο άμεσο μέλλον. Οι πληθωριστικές πιέσεις μάλιστα εκτόξευσαν τις δαπάνες, οδηγώντας σε ακυρώσεις ακόμη και έργων με εξασφαλισμένη αγορά.
Περίπου 20 έργα διεθνώς ακυρώθηκαν λόγω προβλημάτων με τις περιβαλλοντικές άδειες, τη χρήση γης, την πρόσβαση σε νερό ή την αφαλάτωση. Παράλληλα, για τα έργα ηλεκτρολυτικού υδρογόνου, η εξασφάλιση επαρκούς και «καθαρής» ηλεκτρικής ενέργειας από το δίκτυο αποτελεί ακόμη μεγαλύτερη πρόκληση.
Καθοριστικός ο ρόλος των κυβερνήσεων
Η πορεία του κλάδου εξακολουθεί να εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από κρατικές επιδοτήσεις και δημόσιες χρηματοδοτήσεις. Όταν αυτές δεν υλοποιούνται ή οι εταιρείες χάνουν σε διαγωνισμούς, τα έργα συχνά αφαιρούνται από τον χάρτη. Στην Ευρωπαϊκή Ένωση, πάντως, η θέσπιση πιο ξεκάθαρων κανονισμών, όπως η REDIII, έχει δημιουργήσει ισχυρότερα επιχειρηματικά μοντέλα και οδήγησε σε τελικές επενδυτικές αποφάσεις για έργα πράσινου υδρογόνου σε διυλιστήρια.
Παρά τις ακυρώσεις, νέα έργα συνεχίζουν να ανακοινώνονται σε αγορές όπως η Ινδία και η Κίνα. Όμως, η πρόοδος θα απαιτήσει συνδυασμό ισχυρής κυβερνητικής στήριξης, σαφών σημάτων από την αγορά και μεγαλύτερη επενδυτική διαφάνεια. Μόνο έτσι θα γεφυρωθεί το χάσμα ανάμεσα στις πολιτικές φιλοδοξίες και την εμπορική βιωσιμότητα του κλάδου.
Πηγή: oilprice.com
