Τα δημοπρατούμενα «παράθυρα» εκφόρτωσης LNG στη Ρεβυθούσα αποδεικνύονται πλέον σε δυσεύρετο… είδος. Σύμφωνα με πληροφορίες, η διαθέσιμη δυναμικότητα μέχρι και το 2032 έχει πρακτικά εξαφανιστεί, με τους χρήστες του συστήματος να «κλειδώνουν» θέσεις νωρίτερα και σε μεγαλύτερο βάθος χρόνου σε σχέση με το παρελθόν, ενώ ήδη τρέχουν οι διεργασίες για προγραμματισμό μέχρι το 2040.
Η εικόνα αυτή διαβάζεται στην αγορά ως σαφές σήμα επιστροφής της ζήτησης φυσικού αερίου, αλλά και ως ψήφος εμπιστοσύνης στις ελληνικές υποδομές LNG.
Αρμόδιες πηγές εκτιμούν ότι το θετικό μομέντουμ δύσκολα θα κοπάσει στους επόμενους γύρους δημοπρασιών. Παρά την παραδοσιακή «επιφύλαξη» των παικτών όταν οι δεσμεύσεις εκτείνονται πολύ μακριά χρονικά –λόγω αυξημένου ρίσκου σε τιμές, oι εκτιμήσεις κάνουν λόγο πως τα αιτήματα θα αυξηθούν κι άλλο τόσο στον τερματικό σταθμό της Ρεβυθούσας όσο και στο FSRU της Αλεξανδρούπολης.
Η γεωπολιτική συγκυρία, η στρατηγική επιλογή της κυβέρνησης να αναβαθμίσει τον ρόλο της χώρας ως ενεργειακής πύλης και το θετικό οικονομικό περιβάλλον ευνόησε σημαντικά τις νέες συμβάσεις και επενδυτικές αποφάσεις. Το αποτέλεσμα είναι ένα πραγματικό «κύμα» εισαγωγών LNG, με τη Ρεβυθούσα να λειτουργεί ως βασικός σταθμός εισόδου.
Η έκρηξη στα spot φορτία και το ρεκόρ του 2026
Παράλληλα με τις ετήσιες δεσμεύσεις, η αγορά «θερμαίνεται» και στο μέτωπο των spot φορτίων. Αιτήματα για έξτρα αφίξεις κατατίθενται τόσο από εταιρείες που δεν κατάφεραν να εξασφαλίσουν ετήσιες θέσεις, όσο και από παίκτες που ήδη έχουν κατοχυρώσει slots αλλά θέλουν να αξιοποιήσουν ευκαιρίες τιμών ή να καλύψουν απρόβλεπτες ανάγκες. Η ευελιξία αυτή μεταφράζεται σε έναν ολοένα πιο πυκνό προγραμματισμό αφίξεων.
Χαρακτηριστικό είναι ότι το πρόγραμμα της Ρεβυθούσας για το 2026 έχει ήδη ενισχυθεί κατά περίπου 4 TWh, φτάνοντας τις 40 TWh φυσικού αερίου από 36 TWh που είχαν διατεθεί αρχικά μέσω standard slots. Η ζήτηση δεν περιορίζεται μόνο στους χειμερινούς μήνες αιχμής, αλλά εκτείνεται και στο καλοκαίρι, δείχνοντας ότι το LNG δεν είναι πλέον απλώς «ασφάλεια σε κρίση», αλλά δομικό κομμάτι του ενεργειακού μίγματος.
Καταλύτης των εξελίξεων θεωρείται και η ευρωπαϊκή πολιτική για σταδιακή απεξάρτηση από το ρωσικό αέριο. Η απόφαση για απαγόρευση βραχυχρόνιων συμβολαίων από το καλοκαίρι του 2026 αναδιατάσσει τις παραδοσιακές ροές μέσω αγωγών και ενισχύει τις θαλάσσιες πύλες LNG, ανάμεσά τους και τις ελληνικές.
Από τα χαρτιά στις ροές – Το στοίχημα της επόμενης μέρας
Ήδη από πέρυσι, οι δημοπρασίες για τη Ρεβυθούσα είχαν κλείσει με θετικό πρόσημο, με τον ΔΕΣΦΑ να επισημαίνει ότι η αυξημένη χρήση της υποδομής ενισχύει τον ρόλο της χώρας ως περιφερειακού κόμβου και τροφοδοτεί τους στόχους του Κάθετου Διαδρόμου προς τα Βαλκάνια και την Κεντρική Ευρώπη.
Με τη Ρεβυθούσα να κινείται σε υψηλά επίπεδα αξιοποίησης, το FSRU Αλεξανδρούπολης να «ζεσταίνει μηχανές» και τις βαλκανικές διασυνδέσεις να ενισχύονται, η Ελλάδα φαίνεται να κλειδώνει κρίσιμες ενεργειακές υποδομές για τις επόμενες δεκαετίες. Το μεγάλο στοίχημα πλέον δεν είναι μόνο να γεμίσουν οι δεξαμενές, αλλά να αξιοποιηθεί αποδοτικά η δεσμευμένη δυναμικότητα και να μετατραπεί η σημερινή αυξημένη ζήτηση σε σταθερές, προβλέψιμες ροές προς Βορρά.
Αν αυτό επιτευχθεί, το τωρινό momentum μπορεί να εξελιχθεί σε μόνιμο πλεονέκτημα ασφάλειας εφοδιασμού για ολόκληρη τη Νοτιοανατολική Ευρώπη – με την Ελλάδα στο κέντρο του χάρτη LNG.
