Βασιζόμενη κατά 54% στον άνθρακα για την ηλεκτροπαραγωγή το 2024, η Ασία βρίσκεται αντιμέτωπη με μεγάλες προκλήσεις στην πορεία προς την κλιματική ουδετερότητα. Στο επίκεντρο των στρατηγικών για μείωση εκπομπών αναδεικνύεται η αμμωνία, κυρίως μέσω της τεχνολογίας συν-καύσης με άνθρακα ή φυσικό αέριο. Σύμφωνα με τη Rystad Energy, Κίνα, Ινδονησία, Ιαπωνία και Νότια Κορέα θα αποτελέσουν τους βασικούς κόμβους της μετάβασης, αν και εκτιμάται ότι απαιτούνται 8,8 εκατ. τόνοι αμμωνίας ετησίως μέχρι το 2030 για να καλυφθούν οι στόχοι.
Η μετάβαση παραμένει δύσκολη: η απουσία θεσμικού πλαισίου, οι υψηλές επενδυτικές ανάγκες και οι περιορισμένοι εγχώριοι πόροι, ειδικά σε Ιαπωνία και Νότια Κορέα, καθιστούν απαραίτητες τις εισαγωγές καθαρής αμμωνίας. Ωστόσο, το κόστος είναι αποτρεπτικό: με τιμή υδρογόνου στα 5 δολάρια/κιλό (1.000 δολάρια/τόνο αμμωνίας), το κόστος ηλεκτροπαραγωγής με μίγμα 10% αμμωνίας υπολογίζεται 50% υψηλότερο από την καθαρή καύση άνθρακα.
Παρά τα εμπόδια, οι χώρες της περιοχής προχωρούν. Η Κίνα, μέσω του τριετούς σχεδίου της NDRC, επιβάλλει από το 2027 αυστηρούς στόχους μείωσης εκπομπών για νέες και αναβαθμισμένες μονάδες, εντάσσοντας συν-καύση βιομάζας και πράσινης αμμωνίας μαζί με τεχνολογίες δέσμευσης άνθρακα. Παράλληλα, στην Εσωτερική Μογγολία εγκαινιάστηκε το μεγαλύτερο εργοστάσιο πράσινης αμμωνίας παγκοσμίως, με στόχο παραγωγής 1,5 εκατ. τόνων ετησίως έως το 2028.
Η Νότια Κορέα κινείται με διαγωνισμούς για παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας από υδρογόνο και αμμωνία, ενώ η Ιαπωνία, πρωτοπόρος στην τεχνολογία, έχει εξασφαλίσει διεθνείς προμήθειες για να περιορίσει ελλείψεις. Η πορεία ωστόσο εξαρτάται από διεθνείς συνεργασίες, μακροπρόθεσμα συμβόλαια και ταχύτερη ανάπτυξη υποδομών εισαγωγής.
Αν η αμμωνία αποδειχθεί τεχνολογικά και οικονομικά βιώσιμη, μπορεί να εξελιχθεί σε κρίσιμο πυλώνα για την απανθρακοποίηση της Ασίας και την επίτευξη των φιλόδοξων στόχων μηδενικών εκπομπών.
Πηγή: oilprice.com
