Εμπνευσμένη από μια πρωτοποριακή συμφωνία στον αγροτικό τομέα της Δανίας, η Κομισιόν προωθεί την ιδέα των τριμερών συμβολαίων: ένα νέο πλαίσιο συνεργασίας ανάμεσα σε βιομηχανία, παραγωγούς ανανεώσιμων πηγών και κράτος, με στόχο να διασφαλιστεί φθηνότερη, καθαρή και αξιόπιστη ενέργεια. Σύμφωνα με τους Financial Times η βιομηχανία θα δεσμεύεται να αγοράσει μια συγκεκριμένη ποσότητα ενέργειας, την οποία οι παραγωγοί ανανεώσιμων πηγών θα δεσμεύονται να κατασκευάσουν. Ο τρίτος παράγοντας είναι οι κυβερνήσεις και οι δημόσιοι χρηματοπιστωτικοί οργανισμοί, οι οποίοι θα υπόσχονται κανονιστική σταθερότητα και κίνητρα. Τα τριμερή αυτά συμβόλαια θα καταρτίζονται είτε ανά κλάδο είτε ανά έργο, για διαφορετικές τεχνολογίες ενέργειας: αιολικά, φωτοβολταϊκά κ.λπ.
Στόχος είναι τέτοιες ρυθμίσεις να προσφέρουν προβλεψιμότητα σε όλους τους εμπλεκομένους, θα μειώσουν την αβεβαιότητα, θα βελτιώσουν το επενδυτικό κλίμα και, γενικά, θα οδηγήσουν σε συνεργασία. Οι πρώτες συζητήσεις για το πώς θα λειτουργήσουν αυτά τα τριμερή συμβόλαια θα ξεκινήσουν αυτήν την εβδομάδα στην Κοπεγχάγη, όταν οι υπουργοί Ενέργειας της ΕΕ επισκεφθούν τον σταθμό παραγωγής Avedøre, μια μονάδα συμπαραγωγής θερμότητας και ηλεκτρισμού που λειτουργεί κυρίως με πέλετς και άχυρο, υπό τη διαχείριση της δανέζικης Ørsted. Σύμφωνα με δηλώσεις του επιτρόπου Ενέργειας της ΕΕ στους FT, oi ευρωπαϊκές επιχειρήσεις χρειάζονται αξιόπιστη και οικονομικά προσιτή ενέργεια για να παραμείνουν ανταγωνιστικές, ενώ οι παραγωγοί καθαρής ενέργειας χρειάζονται σταθερή ζήτηση για να στηρίξουν τις επενδύσεις τους.Πρότεινε για πρώτη φορά την ιδέα σε ένα σχέδιο για τη μείωση του κόστους ενέργειας της ΕΕ τον Φεβρουάριο. «Πιστεύουμε ότι αυτού του είδους η συνεργασία σε στρατηγικούς τομείς είναι ουσιώδης για να γίνει η ενέργεια καθαρότερη, πιο προσιτή και για να ενισχύσουμε την ανταγωνιστικότητα και την οικονομική μας ανθεκτικότητα», πρόσθεσε, σημειώνοντας ότι η Επιτροπή «εξερευνά αυτή τη στιγμή ευκαιρίες σε τομείς όπως το βιοαέριο, η υπεράκτια αιολική ενέργεια, η ενεργειακή απόδοση, η αποθήκευση και τα δίκτυα».
Αν όλα τα μέτρα από το σχέδιο Γιέρενσεν για φθηνότερη ενέργεια εφαρμοστούν, αυτό θα μπορούσε να σημαίνει μείωση στον λογαριασμό ορυκτών καυσίμων της ΕΕ ύψους 130 δισ. ευρώ ετησίως μέχρι το 2030, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις της Επιτροπής.
Η έμπνευση για την ιδέα προήλθε από τη Δανία, πατρίδα του Γιέρενσεν και από έναν πολύ διαφορετικό τομέα: τη γεωργία.
Τον Ιούνιο πέρυσι, η Κοπεγχάγη ήρθε σε συμφωνία με τη γεωργική βιομηχανία και περιβαλλοντικές οργανώσεις για τη φορολόγηση των εκπομπών κτηνοτροφίας — μια παγκόσμια πρωτιά. Η συμφωνία είναι γνωστή ως «Πράσινη Τριμερής Συμφωνία» και έχει δικό της υπουργό που την επιβλέπει. Ο υπουργός, Γιέπε Μπρους, δήλωσε στο Energy Source ότι ο στόχος ήταν να δημιουργηθεί μια συμφωνία που να εξασφαλίζει την προστασία της φύσης, τη μείωση των εκπομπών από τα ζώα και ένα «σχέδιο ανάπτυξης» για τον αγροτικό τομέα.Ο Μπρους είπε ότι οι διαπραγματεύσεις ήταν «πολύ δύσκολες», αλλά «δημιούργησαν το κατάλληλο πλαίσιο όπου όλοι οι τομείς αναλαμβάνουν το μερίδιο της ευθύνης τους». Πρόσθεσε ότι η κυβέρνηση πλέον έχει υιοθετήσει μια «πιο ενεργή προσέγγιση», ενώ στο παρελθόν δεν είχε πάντα καταφέρει να «μετατρέψει τα λόγια και τις συμφωνίες σε πράξη».
Οι παράγοντες της βιομηχανίας είναι συγκρατημένα θετικοί για την ιδέα να μεταφερθεί η τριμερής ρύθμιση στην ενέργεια. Ο Τζάιλς Ντίξον, διευθύνων σύμβουλος της βιομηχανικής ένωσης WindEurope, δήλωσε: «Θέλουμε να κατασκευάσουμε περισσότερη καθαρή ενέργεια [και] οι βιομηχανικοί καταναλωτές θέλουν να καταναλώσουν περισσότερη καθαρή ενέργεια, αλλά συχνά είναι δύσκολο να “κλείσει” η συμφωνία ανάμεσα στις δύο πλευρές, επειδή η βιομηχανία δεν θέλει να πληρώνει υπερβολικά για το ρεύμα της και οι παραγωγοί ενέργειας πρέπει να καλύπτουν το κόστος τους. Οπότε, τι μπορούν να κάνουν οι κυβερνήσεις για να ενώσουν αυτό το τρίγωνο και να συναντηθούν τα σημεία τιμών;».
Αυτό σημαίνει ότι η Επιτροπή πρέπει να «προωθεί ενεργά» την ιδέα και να παρεμβαίνει με πολιτικές, όπως η ταχύτερη έγκριση έργων με το «σήμα» τριμερών συμβολαίων, ώστε το σχέδιο να λειτουργήσει, πρόσθεσε. Ωστόσο, η βαριά βιομηχανία παραμένει πιο δύσπιστη.
Οι τιμές στην Ευρώπη είναι διαρθρωτικά υψηλότερες σε σχέση με τα περισσότερα άλλα μέρη του κόσμου, κυρίως εξαιτίας του μοντέλου οριακής τιμολόγησης, το οποίο καθορίζει την τιμή του ηλεκτρισμού με βάση τον ακριβότερο παραγωγό — συχνά το φυσικό αέριο.
Ο Άξελ Έγκερτ, γενικός διευθυντής της ευρωπαϊκής ένωσης χάλυβα Eurofer, είπε ότι αντί να γίνονται «διορθωτικές κινήσεις στις παρυφές», η αντιμετώπιση του θεμελιώδους προβλήματος —δηλαδή ότι το φυσικό αέριο καθορίζει την τιμή του ρεύματος— είναι το «κλειδί». Ο Μπραμ Κλέις, ανώτερος σύμβουλος στο Regulatory Assistance Project, μια ΜΚΟ για την ενέργεια, είπε ότι ένα τριμερές συμβόλαιο θα μπορούσε να είναι «ένα καλό εργαλείο μείωσης ρίσκου απέναντι στις πολιτικές αλλαγές».
