Η συγκρότηση ενός νόμιμου ολιγοπωλίου μπορεί να αποδειχθεί εξαιρετικά προσοδοφόρα κίνηση. Οι μεγαλύτερες κινεζικές εταιρείες φωτοβολταϊκών φαίνεται πως έχουν σήμερα την ευκαιρία να το επιτύχουν.
Σύμφωνα με το Reuters, επιχειρήσεις όπως η GCL Technology βρίσκονται σε συζητήσεις για τη δημιουργία επενδυτικού ταμείου ύψους 7 δισ. δολαρίων, με στόχο την εξαγορά και παύση λειτουργίας μονάδων παραγωγής πολυπυριτίου συνολικής δυναμικότητας άνω του 1 εκατ. τόνων. Η πρωτοβουλία αυτή έρχεται σε μια περίοδο κατά την οποία ο κλάδος δέχεται πιέσεις να ανταποκριθεί στις κατευθύνσεις του προέδρου Σι Τζινπίνγκ για τερματισμό του «πολέμου τιμών» και περιορισμό της υπερπαραγωγής.
Το 2024 η Κίνα διέθετε 3,32 εκατ. τόνους δυναμικότητας παραγωγής πολυπυριτίου – σχεδόν διπλάσια ποσότητα από τη φετινή ζήτηση, σύμφωνα με τον κινεζικό σύνδεσμο φωτοβολταϊκών. Ο ίδιος φορέας αναφέρει πως από το 2024 περισσότερες από 40 εταιρείες του κλάδου οδηγήθηκαν σε χρεοκοπία ή αποχώρησαν από το χρηματιστήριο. Η υπερπροσφορά επηρέασε ακόμη και ηγέτες της αγοράς, με την Tongwei και άλλες εταιρείες να προχωρούν σε περικοπή 87.000 θέσεων εργασίας – περίπου το ένα τρίτο του προσωπικού τους.
Η βιομηχανία έχει αντιμετωπίσει παρόμοια κρίση και στο παρελθόν: το 2012, η υπερπαραγωγή σε συνδυασμό με τους αμερικανικούς δασμούς προκάλεσαν μαζικό κύμα πτωχεύσεων.
Εάν το νέο ταμείο αναδιάρθρωσης υλοποιηθεί ως μηχανισμός της αγοράς για τη μείωση της πλεονάζουσας προσφοράς, θα μπορούσε να αμβλύνει τις εμπορικές εντάσεις με ΗΠΑ και Ευρώπη και να αποτελέσει πρότυπο για άλλους προβληματικούς κλάδους, όπως η αυτοκινητοβιομηχανία. Ωστόσο, η πρωτοβουλία αντιμετωπίζει σοβαρές προκλήσεις: οι τοπικές αρχές ενδέχεται να αντιδράσουν στη συρρίκνωση επενδύσεων σε έναν τομέα που θεωρήθηκε στρατηγικός πριν λίγα χρόνια, ενώ η συνεργασία με τράπεζες ή κρατικούς ομίλους δεν είναι βέβαιο ότι θα προχωρήσει, δεδομένων των ζημιών της αγοράς τα τελευταία έτη.
Το μεγαλύτερο ζήτημα, πάντως, είναι ποιοι θα ελέγχουν το ταμείο. Οι μεγάλοι παίκτες σκοπεύουν να αποφασίζουν ποιοι ανταγωνιστές θα επιβιώσουν και ποιοι θα αποχωρήσουν, εφαρμόζοντας μοντέλο λειτουργίας παρόμοιο με τον ΟΠΕΚ, με καθορισμό ποσοστώσεων παραγωγής. Μια τέτοια στρατηγική θα μπορούσε να μειώσει την υπερπαραγωγή και να συντονιστεί με τους στόχους του Πεκίνου, αλλά μακροπρόθεσμα ίσως περιορίσει τον ανταγωνισμό αντί να τον ενισχύσει.
Πηγή: Reuters
