Στο κρύο του νορβηγικού Αρκτικού Κύκλου, ο μετεωρολόγος Trond Robertsen κατέγραφε επί τόπου τα επίπεδα βροχόπτωσης για πάνω από δύο δεκαετίες, βλέποντας από πρώτο χέρι τις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής. Στα 66 του χρόνια, ο Robertsen συνταξιοδοτήθηκε αφού υπέμενε τις σπαρτιάτικες συνθήκες κατά τη διάρκεια αποστολών που διήρκεσαν συνολικά οκτώ χρόνια σε δύο νησιά του αρχιπελάγους Svalbard: Bjornoya (Bear Island) και Hogen. Για να φτάσουν στο απομακρυσμένο Bjornoya, όπου οι μόνοι άνθρωποι είναι οι εννέα υπάλληλοι του μικρού μετεωρολογικού σταθμού, οι μετεωρολόγοι πρέπει να πετάξουν με ελικόπτερο, καθώς εναλλάσσονται σε εξαμηνιαία βάση. "Η ιδέα είναι να μην μένεις πολύ καιρό, γιατί ο ρυθμός εργασίας είναι διαφορετικός και είσαι απομονωμένος", δήλωσε ο Robertsen στο AFP.
Είναι μια απαιτητική εργασία. "Διαρκεί 24 ώρες το 24ωρο", είπε. "Το κάνουμε όλη μέρα, όλη νύχτα". Η ομάδα εργαζόταν σε βάρδιες για να καλύπτει όλες τις ώρες της ημέρας, εξήγησε. Η παρατήρηση του καιρού ξεκινά νωρίς το πρωί στις 6:00 π.μ. "Καταγράφεται με το χέρι, μετά πρέπει να βγεις έξω και να ελέγξεις τον κάδο που συλλέγει τα κατακρημνίσματα", δήλωσε ο Robertsen.
"Κατά τη διάρκεια του χειμώνα πρέπει να λιώνεις το χιόνι και τον πάγο σε νερό για να προσδιορίσεις πόσο έχει πέσει". Τα δεδομένα διαβιβάζονται στη συνέχεια στο Νορβηγικό Μετεωρολογικό Ινστιτούτο στο Τρόμσο και στο Όσλο. "Αυτή η μικροσκοπική παρατήρηση είναι στην πραγματικότητα αρκετά κρίσιμη για τα συστήματα πρόγνωσης του καιρού στα βόρεια, επειδή οι παρατηρήσεις είναι τόσο αραιές από την περιοχή αυτή". Το Bjornoya βρίσκεται στη μέση αλιευτικών περιοχών και τα δελτία καιρού που δημοσιεύονται δύο φορές την ημέρα παρακολουθούνται στενά από τα αλιευτικά σκάφη της περιοχής.
Λιγότερος πάγος, λιγότερες αρκούδες
Από τις πρώτες του αποστολές στην Αρκτική τη δεκαετία του 1990, ο Robertsen έχει γίνει μάρτυρας της αλλαγής του κλίματος. "Όταν άρχισα να πηγαίνω στον βορρά, υπήρχε πολύς πάγος. Τα τελευταία χρόνια, ο πάγος είναι λιγότερος και οι πολικές αρκούδες λιγότερες. Μπορείς να δεις την αλλαγή του κλίματος", δήλωσε. Οι πολικές αρκούδες έχουν χαρακτηριστεί ως ευάλωτος πληθυσμός από το 1982 στον Κόκκινο Κατάλογο Απειλούμενων Ειδών της IUCN (Διεθνής Ένωση για τη Διατήρηση της Φύσης), με την απώλεια των θαλάσσιων πάγων της Αρκτικής να αποτελεί την πιο πιεστική απειλή κατά του είδους. Ωστόσο, ο ακριβής αριθμός τους, είναι σχεδόν αδύνατο να εκτιμηθεί.
Το χειμώνα, οι υπάλληλοι του σταθμού βγαίνουν πάντα σε ζευγάρια και πρέπει να είναι οπλισμένοι λόγω της παρουσίας πολικών αρκούδων, αλλά σύμφωνα με τον Robertsen είναι πιο σπάνιο να τις συναντήσουν σήμερα. Τον Απρίλιο, κατά τη διάρκεια της τελευταίας του αποστολής στο νησί, ο Robertsen είχε ένα ατύχημα ενώ έκανε ξυλουργικές εργασίες: γλίστρησε και κατέληξε να κόψει εντελώς ένα δάχτυλο. Λόγω των δύσκολων καιρικών συνθηκών, χρειάστηκε να περιμένει περίπου 26 ώρες πριν απομακρυνθεί με ελικόπτερο και μεταφερθεί σε νοσοκομείο.
Κοιτάζοντας πίσω, ο Robertsen δεν μετανιώνει για τα χρόνια που πέρασε κάτω από δύσκολες συνθήκες διαβίωσης. "Η Αρκτική μου έδωσε τόσες πολλές εμπειρίες και αναμνήσεις, οπότε είναι ένα μικρό αντίτιμο για να ξεπληρώσω με το αριστερό μικρό μου δάχτυλο", δήλωσε.
