Ο κόσμος βιώνει μια πυρηνική αναγέννηση. Οι τιμές του ουρανίου εκτινάσσονται στα ύψη καθώς ο κόσμος αγοράζει πυρηνικά καύσιμα, η δημόσια εύνοια για την πυρηνική ενέργεια βρίσκεται σε υψηλό 10 ετών στις Ηνωμένες Πολιτείες, η Ρωσία επεκτείνει δυναμικά τη δική της αυτοκρατορία πυρηνικής ενέργειας στις αναδυόμενες οικονομίες της Αφρικής, ακόμη και η Ιαπωνία υποχωρεί στην πηγή ενέργειας χωρίς άνθρακα 13 χρόνια μετά την πυρηνική καταστροφή της Φουκουσίμα. Συνολικά, περίπου 60 νέοι πυρηνικοί αντιδραστήρες βρίσκονται υπό κατασκευή σε όλο τον κόσμο και άλλοι 110 βρίσκονται σε στάδια σχεδιασμού.
Αλλά υπάρχει ένας σημαντικός επικριτής της νέας πυρηνικής επανάστασης. Πριν από ένα χρόνο, η Γερμανία έθεσε εκτός σύνδεσης τους τρεις τελευταίους πυρηνικούς σταθμούς της . Και φαίνεται ξεκάθαρα ότι δεν θα τους επαναφέρουν ποτέ. Η σταθερή αντιπυρηνική στάση της Γερμανίας προκαλεί έκπληξη από πολλές απόψεις. Το ευρωπαϊκό έθνος είναι ειλικρινής υποστηρικτής της μετάβασης της πράσινης ενέργειας, αλλά επέλεξε να αφαιρέσει μια από τις πιο αξιόπιστες μορφές παραγωγής ενέργειας χωρίς άνθρακα ως ζήτημα υψηλότερης προτεραιότητας από τη μετάβαση από τον άνθρακα - το πιο βρώμικο ορυκτό καύσιμο.
Η κίνηση της Γερμανίας να εξαλείψει τα τελευταία υπολείμματα του τομέα της πυρηνικής ενέργειας έρχεται επίσης σε μια στιγμή που η ενεργειακή ασφάλεια του έθνους προκαλεί κάποια ανησυχία. Οι επικριτές είχαν υποστηρίξει εδώ και χρόνια ότι η Ευρώπη –και συγκεκριμένα η Γερμανία – εξαρτιόταν επικίνδυνα από τις ρωσικές εισαγωγές ενέργειας για να κρατήσουν τα φώτα αναμμένα. Και αυτές οι προειδοποιήσεις αποδείχθηκαν σωστές όταν η ήπειρος βυθίστηκε σε ενεργειακή κρίση λόγω των ενεργειακών κυρώσεων που επιβλήθηκαν κατά της Ρωσίας στον απόηχο της παράνομης εισβολής της Μόσχας στην Ουκρανία τον Φεβρουάριο του 2022. Η γερμανική οικονομία και ο ενεργειακός τομέας επλήγησαν σκληρά, καθώς η χώρα εξαρτιόταν από τη Ρωσία για το τεράστιο 50% των προμηθειών φυσικού αερίου της κατά τη στιγμή της εισβολής.
Όμως, αντί να παρατείνει τη ζωή του πυρηνικού της τομέα προς όφελος της ενεργειακής ασφάλειας με χαμηλές εκπομπές, η Γερμανία επέλεξε να ξοδέψει δισεκατομμύρια για τις δικές της νέες μονάδες φυσικού αερίου, ενισχυμένες από τη σημαντική επέκταση της ενέργειας από ανανεώσιμες πηγές, και να επιστρέψει στον άνθρακα όταν μειώνονται τα αποθέματα. Για πολλούς ειδικούς στον τομέα της ενέργειας και του κλίματος, η κίνηση δεν ήταν παρά μπερδεμένη.
Τι συμβαίνει λοιπόν; Σύμφωνα με μια πρόσφατη αναφορά από το The Conversation, η στάση της Γερμανίας για την πυρηνική ενέργεια είναι προϊόν μακράς ιστορίας και όχι αντιπαράθεσης με την τρέχουσα γεωπολιτική πραγματικότητα. Η απόφαση για την πλήρη κατάργηση της παραγωγής πυρηνικής ενέργειας «μπορεί να γίνει κατανοητή μόνο στο πλαίσιο των μεταπολεμικών κοινωνικοπολιτικών εξελίξεων στη Γερμανία, όπου η αντίθεση στα πυρηνικά προϋπήρχε του δημόσιου διαλόγου για το κλίμα», υποστηρίζει η έκθεση. Τα κίνητρα για τον έντονο αντιπυρηνικό λόγο της εποχής περιελάμβαναν «μια δυσπιστία στην τεχνοκρατία. οικολογικοί, περιβαλλοντικοί φόβοι και φόβοι για την ασφάλεια· υποψίες ότι η πυρηνική ενέργεια θα μπορούσε να προκαλέσει τη διάδοση των πυρηνικών όπλων· και γενική αντίθεση στη συγκεντρωμένη εξουσία (ιδιαίτερα μετά την ακραία εδραίωσή της υπό τη ναζιστική δικτατορία).
Αλλά τα επιχειρήματα εκείνη την εποχή, τα οποία ευνοούσαν εναλλακτικές λύσεις ενέργειας όπως η ηλιακή και η αιολική, δεν βασίζονταν στην πραγματικότητα γύρω από την ανησυχία για το κλίμα. Αντίθετα, περιστρέφονταν γύρω από την αποκέντρωση και τον εκδημοκρατισμό των ενεργειακών πόρων και τις δυνατότητές τους να συμβάλουν σε μεγαλύτερη αυτάρκεια και ενδυνάμωση των πολιτών. Ήταν ένα επιχείρημα για μια ανάπαυση από κάτω προς τα πάνω εδραιωμένων και αυταρχικών σχέσεων εξουσίας. Κάτι που σημαίνει, για τους επικριτές, ότι η αντιπυρηνική στάση στη Γερμανία έχει τις ρίζες της σε μια πραγματικότητα που δεν υπάρχει πλέον. Ο Ψυχρός Πόλεμος έχει δώσει τη θέση του στην υπερθέρμανση του πλανήτη και χρειάζονται νέες ιδέες και στρατηγικές για την αντιμετώπιση αυτών των νέων υπαρξιακών απειλών.
Τώρα, ένα χρόνο μετά το ολικό κλείσιμο , περισσότεροι από τους μισούς Γερμανούς πιστεύουν ότι ο χρόνος της πυρηνικής απόσυρσης ήταν λάθος και ειδικοί του κλάδου λένε ότι οι Γερμανοί πληρώνουν περισσότερα για ενέργεια ως άμεσο αποτέλεσμα της περιστροφής. Ωστόσο, ακόμη και με μια ιδεολογική μετατόπιση και μια ενημέρωση των πολιτικών πλατφορμών, η γερμανική πυρηνική βιομηχανία δεν θα μπορούσε να επανέλθει στο διαδίκτυο από τη μια μέρα στην άλλη. Η ανάπτυξη νέων πυρηνικών σταθμών είναι μια αργή και δαπανηρή προσπάθεια, που συχνά εκτείνεται πάνω από μια δεκαετία. Ξεκινώντας από το μηδέν, όταν οι απειλές που θέτει η κλιματική αλλαγή καθώς και η ενεργειακή ασφάλεια είναι τόσο επείγουσες, δεν έχει νόημα για τη Γερμανία. Ενώ ο υπόλοιπος κόσμος γαλβανίζει γύρω από μια αναζωπύρωση της πυρηνικής ενέργειας, η Γερμανία θα πρέπει να χαράξει τον δικό της δρόμο.
