Η κυβέρνηση Τραμπ διέταξε τον αμερικανικό στρατό να επιβάλει έναν δίμηνο ναυτικό αποκλεισμό στο πετρέλαιο της Βενεζουέλας, κλιμακώνοντας την άσκηση οικονομικής και στρατιωτικής πίεσης προς το Καράκας. Η απόφαση αυτή έχει ήδη αρχίσει να επηρεάζει τις ροές πετρελαίου προς την Κίνα και την Κούβα, με πιθανές ευρύτερες επιπτώσεις στην περιοχή της Καραϊβικής.
Σύμφωνα με Αμερικανό αξιωματούχο που μίλησε ανώνυμα στο Reuters, η Ουάσιγκτον επιδιώκει πρωτίστως να εντείνει την οικονομική πίεση μέσω της αυστηρής εφαρμογής των κυρώσεων, χωρίς να αποκλείονται περαιτέρω στρατιωτικές επιλογές. Στόχος είναι η άσκηση πίεσης στην κυβέρνηση του προέδρου Νικολάς Μαδούρο ώστε να προβεί σε ουσιαστικές παραχωρήσεις.
Η Αμερικανική Ακτοφυλακή έχει ήδη αναχαιτίσει δύο δεξαμενόπλοια που μετέφεραν βενεζουελάνικο αργό πετρέλαιο μέσα στον μήνα, ενώ βρίσκεται σε ετοιμότητα για την κατάσχεση και άλλων πλοίων του λεγόμενου «σκιώδους στόλου». Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση του δεξαμενόπλοιου Bella-1, το οποίο απομακρύνθηκε προς τον Ατλαντικό Ωκεανό έπειτα από καταδίωξη, αρνούμενο να συμμορφωθεί με εντολές επιθεώρησης.
Η στάση αυτή υπογραμμίζει τις αυξανόμενες δυσκολίες στη μεταφορά βενεζουελάνικου πετρελαίου, καθώς ο αποκλεισμός έχει ήδη αρχίσει να διαταράσσει τις ενεργειακές ροές μεταξύ Βενεζουέλας, Κούβας και Κίνας. Παράλληλα, ο περιορισμός των εξαγωγών αναμένεται να εντείνει τη χρηματοοικονομική πίεση στην κυβέρνηση Μαδούρο, περιορίζοντας κρίσιμα έσοδα από το πετρέλαιο. Το Πεκίνο έχει ήδη καταδικάσει την αμερικανική στρατηγική.
Σύμφωνα με την εταιρεία αναλύσεων Kpler, η Βενεζουέλα εξάγει φέτος περίπου 900.000 βαρέλια ημερησίως, βασιζόμενη σε έναν στόλο περίπου 400 δεξαμενόπλοιων που δραστηριοποιούνται εκτός των επίσημων μηχανισμών παρακολούθησης, με μεγάλο μέρος των φορτίων να κατευθύνεται προς την Κίνα.
Την ίδια ώρα, η κυβέρνηση Τραμπ ενισχύει σημαντικά τη στρατιωτική παρουσία των ΗΠΑ στην Καραϊβική, με περισσότερους από 15.000 στρατιώτες, αεροπλανοφόρο, πολεμικά πλοία και μαχητικά αεροσκάφη να έχουν αναπτυχθεί στην περιοχή. Η εξέλιξη αυτή εντάσσεται σε μια ευρύτερη αναδιάταξη της αμερικανικής στρατηγικής στο δυτικό ημισφαίριο, την οποία αναλυτές περιγράφουν ως μια σύγχρονη εκδοχή του Δόγματος Μονρόε.
Πηγή: oilprice
