Ερευνητές από ισπανικό Πανεπιστήμιο μελέτησαν τις εγκαταστάσεις φωτοβολταϊκών πάνελ σε ταράτσες που αντικατοπτρίζουν τα σημερινά προφίλ των Ισπανών «παραγωγών–καταναλωτών». Αξιολόγησαν 2.640 προφίλ παραγωγής από συστήματα σε στέγες με ονομαστική ισχύ από 3 kW έως 5 kW, για διάστημα ενός έτους.
Συνήθως οι εγκαταστάτες φωτοβολταϊκών αναζητούν την ιδανική κλίση για μέγιστη παραγωγή. Αυτό ωστόσο δεν είναι πάντα εφικτό σε όλες τις στέγες, και συχνά οι εγκαταστάσεις τροποποιούνται τεχνητά για να το πετύχουν. Τέτοιες λύσεις πολλές φορές φέρνουν μειονεκτήματα όπως πιο πολύπλοκες κατασκευές, υψηλότερο κόστος και μεγαλύτερο φορτίο στη στέγη. Αντίθετα, οι συνεπίπεδες εγκαταστάσεις, όπου τα πάνελ μπαίνουν παράλληλα με την επιφάνεια του κτιρίου, αποδίδουν σχεδόν την ίδια παραγωγή με πολύ χαμηλότερο κόστος.
Η σχετική μελέτη παρουσιάζει νέα στοιχεία για τη βιωσιμότητα των οικιακών φωτοβολταϊκών σε διαφορετικές διαμορφώσεις στεγών. Αντίθετα με τη διαδεδομένη αντίληψη, δεν είναι απαραίτητος ο τέλειος προσανατολισμός για να είναι οικονομικά αποδοτικό ένα σύστημα. Οι περισσότερες στέγες μπορούν να έχουν ανταγωνιστική οικονομική απόδοση με τη φυσική τους γεωμετρία. Με τον σωστό σχεδιασμό ως προς το προφίλ κατανάλωσης του νοικοκυριού και το μέγεθος της εγκατάστασης, η απόσβεση επένδυσης παραμένει συμφέρουσα, συγκρίσιμη ή και καλύτερη από τα «ιδανικά» συστήματα. Μόνο στέγες με έντονη βόρεια κλίση εμφανίζουν σημαντικές απώλειες.
Οι ερευνητές υπογραμμίζουν ότι οι πολιτικές θα πρέπει να μετακινηθούν από την ανταμοιβή της συνολικής παραγωγής ενέργειας σε πιο έξυπνα μοντέλα που ενθαρρύνουν τον σχεδιασμό με βάση τη ζήτηση, την τοπική αυτοκατανάλωση, δυναμικά τιμολόγια, κίνητρα για «έξυπνους» μετρητές, ή επιδοτήσεις με βάση τη διαθέσιμη ισχύ. Έτσι μπορεί να επιταχυνθεί η ανάπτυξη των φωτοβολταϊκών και να μειωθεί η πίεση στα δίκτυα. Η μελέτη δείχνει ότι τα αποκεντρωμένα φωτοβολταϊκά συστήματα, συγχρονισμένα με τη ζήτηση, μπορούν να συμβάλουν στη σταθερότητα του δικτύου και στη βελτίωση της διαχείρισης φορτίου. Παράλληλα, προσφέρει μια νέα μεθοδολογία για την αξιολόγηση του πότε και πώς η παραγόμενη ενέργεια διοχετεύεται ή καταναλώνεται τοπικά.
